برگر ولاکمن (1966) ، بدن را پدیدهای میدانند که بهصورت اجتماعی ساخته میگردد و راههای انسان شدن و انسان بودن را برحسب جامعه و تمدن تغییرپذیر میدانند. آنها ابلاغ میکنند، جامعه فراوردههای انسانی و واقعیت عینی هست و انسان فراورده اجتماعی می باشد (برگر ولاکمن، 91:1375) . بر این اساس به عبارتی طوری که بودریار در جامعه مصرفی آن را مطرح می کند ما میبینیم که زنان ملازم اصلی ترویج ایده زیبایی در رسانهها، به مصرف نشانهها و ایدههای زیبایی برای وصال به خوشبختی انتزاعی میپردازند. تنوع دوچندان همین بادی اسپلش اهمیت رایحه های خوش بو و مالامال طرفدار مشتریان زیادی دارد. ریمل های دوسه اهمیت میزان مرغوب بودن عالی و قیمت تقریباً مناسبی که دارا‌هستند تونستن در کیف آرایشی خیلی از خانم ها جایگاهی برای خودشون بدست ب اثاثیه آرایشی اورجینال در مشهد بیارن. بانوان علاقهمند میباشند که شیوۀ صحیح آرایش کردن را متناسب حیاتی مکانهای متفاوت و استایل های مختلف یاد بگیرند. همان طور که از اسم همین خصوصیت معین است، افراد به جهت کسب سرمایۀ جنسی اشخاص میتوانند اندکاندک سرمایهگذاری نمایند و همینطور این سرمایه امکان آن را دارد که تلاشهای گوناگون مهم کیفیتهای متفاوت را روی تن پیاده کند. از دیدگاه فوکو، این روابط توان است که در هر دورهای از تاریخ اجتماعی، بدن را تولید و بازتولید میکند. کنترل منظم تن من جمله ابزارهای اساسیای می باشد که شخص بهوسیله آن قصه معینی از هویت شخصی خویش بروز میدهد و درعینحال خود هم به طرز ناچیز بیش ثابتی از ورای همین قصه در معرض تماشا و محاسبه دیگران قرار میگیرد. داگلاس« بدن را بهمثابه یک متن فرهنگی در نظر میگیرد که ارزشهای فرهنگی، اشتغال و اضطرابات یک فرهنگ وتمدن یگانه را منعکس میسازد و تجلی عینی بدان میبخشد» (ذکایی، 122:1385) این در حالی است که راه و روش جامعهشناسی نگاه متعدد خود را بر بدن دارد. پودر بیک، یک پودر سفید رنگ با تناژ رنگهای پر‌نور و گرم است. در همین بازه دستکاری بدن هم فراخوان وهم مبنا بدن سلطان که در طی مراسمی اهمیت تشریفات خاصی رخداد میافتاد شکل میگرفت. وی تحلیل خود از بدن به کالایی شدن بدن در جوامع مدرن اشاره مینماید که بهصورت سرمایه فیزیکی ظواهر میگردد. گافمن (1969) موضوع تن را ازنقطهنظر نمایاندن خویش در زندگی روزانه ، از دست دادن شأن اجتماعی، و داغ ننگ خوردن نشان میدهد. فوکو پیکر آدمی را در رابطه اساسی مکانیسمهای توان تحلیل میکند، تن انسان کانون قدرت می‌شود و همین توان بهجای آنکه زیرا مقطع ماقبل مدرن تجلی برونی پیدا کند، تحت انضباط درونی ناشی از در اختیار گرفتن خودخواسته حرکات بدنی قرار میگیرد» (آزاد ارمکی، 61:1381) .
