قبل از دفن وی در حومه پایتخت ، پس از خداحافظی که گاهی اوقات به هرج و مرج کشیده شد ، جمعیت عظیمی از پدر و مادر محبوب آرژانتین ، دیگو مارادونا ، یک مراسم پر از غم و اندوه را نواختند. با تاریک شدن هوا ، افسانه فوتبال پس از مراسمی با حضور خانواده و دوستان نزدیک در محیط پربرگ قبرستان بلا ویستا در خارج از بوینس آیرس آرام گرفت. یکی از بزرگترین فوتبالیست های تمام دوران ، برنده جام جهانی روز چهارشنبه در سن 60 سالگی درگذشت ، و باعث عزاداری در سراسر جهان شد.

آنتونیو آویلا ، راننده 63 ساله اتوبوس در خارج از گورستان گفت: “من فکر می کردم دیگو نامیرا است ، فکر می کردم او هرگز بر روی ما نخواهد مرد. من برای شخصی که ما را بسیار خوشحال کرده است ، اندوه وحشتناکی احساس می کنم.”

خداحافظی مسالمت آمیز در قبرستان به شدت در تضاد با صحنه های گاه سنگین اعزام او در بوینس آیرس بود که به نظر می رسید به نوعی مطابق با زندگی پر فراز و نشیب بازیکن است.

در آنجا ، پلیس ضد شورش در درگیری با طرفداران سنگ اندازی که به مدت کوتاهی تهدید به عزاداری یک روز عزاداری برای یک قهرمان محبوب شد ، گاز اشک آور و گلوله های لاستیکی شلیک کرد.

هزاران نفر خداحافظی کردند

ده ها هزار نفر از صبح زود در صف ایستاده بودند تا از کنار تابوت ستاره ، آغشته به پرچم آرژانتین و پیراهن شماره 10 بازیکن ، در کاخ ریاست جمهوری بگذرند.

اما با گذشت روز ، هواداران صف کشیده در خارج از کاخ بی صبرتر می شدند و برخی حیاط داخل آن را به دست می گرفتند و در آنجا شعار می دادند و مقامات را مجبور می کردند تابوت مارادونا را برای احتیاط امنیتی به اتاق دیگری منتقل کنند.

علی رغم اعلام قبلی مبنی بر تمدید وضعیت دراز کشیدن تا چندین ساعت ، مسئولان درها را بستند و پلیس ضد شورش با طرفداران سنگ اندازی در خیابان های اطراف کاخ درگیر شد و چندین نفر را دستگیر کرد.

بعداً ، ماشین نعشکی که تابوت پرچم دار مارادونا را به همراه داشت از دروازه های ساختمان ریاست جمهوری غلتید و به خیابان های بوینس آیرس غلتید.

هواداران به سمت جاده ها و پل های بزرگراه ها شلوغ می شوند در حالی که قفسه تشییع جنازه به سمت حومه غربی سرعت می گرفت و در اطراف آنها پلیس های خارج از منزل با صدای آژیرهای خطرناک احاطه شده بودند.

ده ها عکاس و تصویربردار با موتورسیکلت از نزدیک دنبال می شدند.

مهارت ظالمانه

مارادونا ماهر خشمگین ، که به خاطر گل “دست خدا” به انگلیس در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 1986 به یاد می آمد ، هنگام بهبودی از عمل جراحی مغز ، در اثر حمله قلبی درگذشت.

دیگو آرماندو کابرال ، آجرکاری 29 ساله در بوینس آیرس که به این فوتبالیست نامگذاری شده است ، گفت: “او بهترین در جهان بود ، ما در حال دلتنگی برای او خواهیم بود و مرگ او روح ما را شکست.”

ادای احترام در پی مرگ ستاره از سراسر جهان.

زندگی و زندگی او بعضاً با تفسیر سست قوانین بازی و اعتیاد فلج کننده به کوکائین و الکل آلوده می شد.

لیونل مسی ، سوپراستار مدرن آرژانتین ، ادای احترام کرد زیرا گفت: “او ما را ترک کرده است ، اما هرگز ما را ترک نخواهد کرد ، زیرا دیگو ابدی است.”

اسطوره برزیلی ، پله ، 80 ساله ، در بحث بر سر بزرگترین بازیکن فوتبال ، دائماً با مارادونا مقایسه می کرد و می گفت امیدوار است که روزی “در آسمان با هم بازی کنند.”

‘دست خدا’

مارادونا ، متولد فقر در لانوس ، درست در جنوب بوینس آیرس ، در تاریخ 30 اکتبر 1960 ، همچنین در باشگاه های آرژانتین آرژانتینوس جونیورز و بوکاجونیورز و همچنین غول اسپانیایی بارسلونا بازی می کرد قبل از اینکه در شهر طبقه کارگر جنوب ایتالیا قهرمان شود ناپل

در بدنام ترین مسابقه خود ، او با پرش و مشت خود موفق به گلزنی به دروازه بان انگلیس ، پیتر شیلتون ، در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 1986 در مکزیکوسیتی شد که توسط داور دیده نشده بود. مارادونا به یادآوری این هدف را “کمی با سر مارادونا و کمی با دست خدا” توصیف کرد.

با این وجود ، دقایقی پس از آن گل ، مارادونا از نیمه راه شش مدافع انگلیسی را به هم گره زد تا ثانیه انفرادی فراموش نشدنی را به ثمر برساند که به عنوان “هدف قرن” فیفا افتخار یافته است.

دو هدف متضاد کاملاً مخلوط مهارت درخشان و رفتارهای غالباً عجیب و غریبی بود که در زندگی مارادونا رخ داد.

زمانی که کاپیتان آرژانتین بود تا افتخار آفرینی کند ، عملکرد او در مسابقات جام جهانی تاجگذاری کرد

مارادونا همچنین آرژانتین را به فینال 1990 الهام بخشید ، فقط آلمان غربی انتقام خود را گرفت. در جام جهانی 1994 او در تست دوپینگ رد شد و با رسوائی از ایالات متحده به خانه اعزام شد.

سبک زندگی مارادونا آسیب زیادی به سلامتی او وارد کرد. وی در 20 سال گذشته سه بار در بیمارستان به دلیل مشکلات جدی بهداشتی در بیمارستان بستری شد.

‘سیائو دیگو’

استعداد خارق العاده او از جوانی مشهود بود و پس از بازی در بوکاجونیورز ، به بارسلونا منتقل شد. پس از یک دوره آشفته در اسپانیا ، یک انتقال رکورددار جهانی به ناپل برای مشخص کردن حرفه باشگاهی او انجام شد.

مارادونا با هدایت ناپولی بدون مد روز به تنها دو قهرمانی در لیگ ایتالیا در 1987 و 1990 ، کل شهر را افسون کرد ، در این راه با یک خانواده مافیایی دوست شد.

در ناپل ، هواداران دل شکسته در ورزشگاه استادیو سن پائولو جمع شدند تا شمع ، روسری و پیراهن بگذارند و یک زیارتگاه موقت برای قهرمان خود ایجاد کنند.

فرناندو کارفورا 46 ساله گفت: “او جنگجوی یکشنبه ما بود.” “مارادونا با پاهایش بازی نکرد ، او با سرش بازی کرد. هیچ کس گلهای مارادونا را به ثمر نرساند.”

حرفه بازیگری مارادونا پس از خروج از ناپولی در زیر ابر در سال 1991 و پس از آزمایش ناموفق دیگر دارو ، به سرعت رو به زوال بود.

وی به عنوان مربی ، آرژانتین را به جام جهانی 2010 هدایت کرد تا اینکه بار دیگر با باشگاه های امارات متحده عربی ، مکزیک و کشور خود – که آخرین بار در Gimnasia y Esgrima La Plata بود – حضور داشت ، اما هرگز نتوانست به اوج بازی خود برسد روزها.

تبلیغ شده

مارادونا در سال 1984 با دوست دختر دیرینه خود کلودیا ویلافانه ازدواج کرد. آنها صاحب دو دختر به نام های دالما و جیانینا شدند ، اما رابطه آنها با روابط خارج از ازدواج مارادونا قطع شد و آنها در سال 2004 از هم جدا شدند.

او همچنین دارای یک پسر به نام دیگو جونیور بود که در سال 1986 در ناپل متولد شد ، گرچه او فقط در سال 2004 پدر بودن را تصدیق کرد.