استیو واگ بزرگ استرالیایی مدتهاست که علاقه عمیقی به هند داشته و برای اولین بار در سال 1986 به این کشور سفر کرده است. اما قبل از اینکه فرصتی برای بازگشت و عکس گرفتن از کریکت روزمره در نیروگاه ورزشی کسب کند ، تجربیات او اغلب اوقات نگاه های گذرا بود. Waugh که از یک زمین به زمین دیگر به عنوان بازیکن سفر می کرد و به عنوان کاپیتان استرالیا فعالیت می کرد ، احساس کرد که هرگز لازم نیست ذوب آب زندگی را در کشور پرجمعیت و جنوب آسیا ببیند و احساس کند. اما آن زیرچشمی های کوچک به کوچه پس کوچه ها و کوچه پس کوچه ها از کلکته و جودپور هرگز از ذهن او خارج نشد.

واو ، یکی از موفق ترین اسکیپ های تاریخ کریکت ، به یاد می آورد که “بمباران مطلق و کامل حواس من” غرق شده است ، و عهد کرد که روزی به عقب برود که ستاره اش کمی کمتر درخشان شود.

بازیکن سرپوشیده بازیکن استرالیا در مصاحبه ای به خبرگزاری فرانسه گفت: “این چیزی است که همیشه در ذهن من بوده است ، همیشه شیفته آنچه از پنجره اتوبوس ، زندگی روزمره ، روحیه مردم می دیدم” شد.

“من واقعاً نمی توانستم درک کنم که کریکت چقدر برای مردم مهم است و تقریباً یک دین است.”

واو 55 ساله سالها این کار را به تعویق انداخت تا اینکه تیم استرالیایی در سال 2018 با رسوایی دستکاری توپ در آفریقای جنوبی دچار بحران شد.

با کریکت استرالیا در یک نقطه پایین ، او شروع به برنامه ریزی برای یک پروژه “احساس خوب” کرد که در نهایت با یک سفر 18 روزه در مناطق دورافتاده هند با دوربین خود به تصویر کشید تا جوهره و لذتهای ساده بازی را بدست آورد و پول جمع کند. برای کودکان بیمار در همان زمان.

کریکت 100 ساله

واگ گفت: “این فقط یک پروژه سرگرم کننده بود. می دانید ، حدود 18 ماه پیش مردم می گفتند که کریکت پس از آنچه در کیپ تاون اتفاق افتاد روح خود را از دست داده است.” “من فقط می خواستم یک پروژه احساس خوب انجام دهم که به آن علاقه زیادی داشتم.”

واو با همراهی مربی در عکاس حرفه ای ترنت پارک ، در ژانویه به راه افتاد قبل از اینکه بیماری همه گیر ویروس کرونا در دنیا تغییر کند.

سفر وی او را به صحرای راجستان ، دامنه کوه های هیمالیا و خیابان های پر بمبئی رساند و هرجا بازی را مشاهده کرد متوقف شد.

او در حالی که از بازیکنان نابینا و دارای مشکل جسمی الهام گرفته شده بود ، با راهبان کریکت ، یک بازیکن 100 ساله و یک احساس خفاش اینستاگرام سه ساله آشنا شد.

دوستان قدیمی مانند ساچین تندولکار درگیر ماجرا شدند و محصول نهایی یک کتاب – روح کریکت – و یک مستند بود که به دلیل پخش پیش از تورهای محدود هند و آزمایش آزمایشی استرالیا ، پخش شد.

درآمد حاصل از کار وی با موسسات خیریه در هند و بنیاد استیو واو ، بودجه ای که برای کودکان مبتلا به بیماری های نادر جمع می کند ، کمک می کند ، نقشی بشردوستانه که وی از ملاقات دهه ها پیش با مادر راهبه فقید و مبلغ مادر ترزا ، پذیرفته است.

واو ، که اولین بازی خود را در برابر هند انجام داد و در یک دوره طلایی از 1999 تا 2004 کاپیتان استرالیا بود ، حدود 17000 عکس گرفت و مجبور شد آنها را برای کتاب به 220 برساند.

عصا بامبو

وی گفت: “این دشوارتر از بردن آنها بود زیرا شما نمی خواهید هیچ كاری را كنار بگذارید. هر كسی خاطره ای برمی گرداند.”

“صحنه های بسیار عالی وجود داشت – بازی کریکت با راهبان در مقابل هیمالیا چیزی بود که من هرگز فکر نمی کردم ببینم یا انجامش دهم و کریکت های دارای مشکل جسمی باورنکردنی بودند.

“این افراد فاقد اندام یا فلج اطفال بودند ، مواردی از این قبیل ، و دیدن پرواز آنها در هوا هنگام فرود آمدن بر روی این نوع عصای بامبو هنگام خم شدن ، یک زندگی شگفت انگیز از زندگی بود.”

این یک سفر به یاد ماندنی برای واگ بود که همیشه به عکاسی علاقه داشت.

وی اظهار امیدواری کرد که این محصول نهایی به مردم کمک کند درک کریکت برای هندی ها را بهتر درک کنند.

وی گفت: “اجرای عدالت سخت است مگر اینکه در آنجا حضور داشته باشید ، اما 1.4 میلیارد نفر وجود دارد که تقریباً همه چیز در مورد کریکت را می دانند و همه احساس ارتباط می کنند.”

“به ویژه برای افرادی که زیر خط فقر زندگی می کنند ، که احتمالاً 800 میلیون نفر است ، آنها را امیدوار می کند و باعث افتخار می شود ، آنها احساس اتصال می کنند و به نوعی مسئولیت تیم خود را به خوبی انجام می دهند.”

تبلیغ شده

وی افزود: “بازی كریكت هزینه زیادی نمی خواهد – خفاش و توپ و بقیه موارد به تصور شما بستگی دارد.”

“شما مجبور نیستید از نظر جسمی بزرگ یا تحمیل کننده بازی باشید و آنها این الگوها و قهرمانان را بسیار کریکت دارند ، آنها واقعاً متعصب و علاقه مند به این موضوع هستند.”